من

تنها و سرگردان و سردرد و دل مشغول.

ای چینی لب پریده ای دل

برداشتم محمدعلی جوشایی بخوانم مصرع اول را که خواندم دیگر اشک امانم نداد

ای چینیِ لب‌پریده، ای دل...

ای چینیِ لب‌پریده، ای دل...

ای چینیِ لب‌پریده، ای دل...

ای چینیِ لب‌پریده، ای دل...

میدونی

میدونید بچه ها ازاونجایی که ما ادبیاتیا با واژه سر و کله میزنیم و اصلا پایه و بنیاد واژه برای ایجاد ارتباط بنا شده هر کسی دیدید در حال خلق و خلاقیتی بود و بعدش گفت دیده شدن براش مهم نیست بدونید داره جفنگ میگه. یا چیزی توی چنته نداره یا هر چی زور  زده نتونسته دیده بشه یا دیگه به هرحال جریان زندگی اون رو به این سو کشونده. هیچ کدوم از اینا توی اصل مطلب تفاوتی ایجاد نمیکنه. حالا جدای از این بحث و صحبتا شما هایی که اینجا میاین و پیگیری میکنید و من حس میکنم تعدادتون از انگشتای یک دست هم کمتره برام لطفا یه کامنتی چیزی بذارید توی این پست ببینم چند چندیم با خودمون.... 

حیدوهدایتی

قبل از اینکه کلاس شروع بشه برای بچه ها حیدوهدایتی گذاشتم. جریان روزگار خیلی تنده و  منم قصد تخم دو زرده گذاشتن ندارم ولی همین که بتونم اندک قدمی توی  تمیز دادن موسیقی خوب  از بد و زرد براشون بردارم به نظرم کار درستی کردم.

روزای خوب دور مو

او حس و حال و شور مو

.

.

.

.

.

.

.ماهیم پرید ا تور  مو...