هیچ وقت!

دشمنی را تا ابد پنداشتیم
دوستی را استوار انگاشتیم
بی هدف بذر محبت کاشتیم
کاشکی سوی امیدی داشتیم
ما توقع از عصا برداشتیم

"ما ز یاران چشم یاری"؟ ،هیچ وقت!

هر چه چوب یار را خوردیم بس
عقل را در راه کج بردیم بس
خنده را در سینه افسردیم بس
بازی بی قید را بردیم بس
روح خود را سخت آزردیم بس

در فراقش بیقراری ؟ ،هیچ وقت!

زندگی بازی جان فرسای ماست
زخم خوردن عادت دنیای ماست
غصه در ماهیت فردای ماست
عالمی درگیر در فتوای ماست
گرچه سوز از سینه تا صفرای ماست

گریه و شب زنده داری؟ ،هیچ وقت!

با امیران حرف آزادی خوش است
با کبیران حرف آزادی خوش است
با صغیران حرف آزادی خوش است
با فقیران حرف آزادی خوش است
با اسیران حرف آزادی خوش است

در قفس صوت قناری؟ ،هیچ وقت!

راه و رسم معرفت مجهول نیست
بامرامی بسته به فرمول نیست
چند و چونش در پس کشکول نیست
دوستی با دشمنان مقبول نیست
روی خوش با هر کسی معقول نیست

مستراح ؟ آیینه کاری؟ ،هیچ وقت!


محمدصادق امیری فر

چشم یاری؟!

دشمنی را تا ابد پنداشتیم
دوستی را استوار انگاشتیم
بی هدف بذر محبت کاشتیم
کاشکی سوی امیدی داشتیم
ما توقع از عصا برداشتیم

"ما ز یاران چشم یاری"؟ ،هیچ وقت!

محمدصادق امیری فر

قسمتی از یک مسمط

ندهم سکوت خود را

ندهم سکوت خود را به نوای هیچ سازی

که ندارد عشق در من به موذّنان نیازی!

به زمین فتادم و با تو به آسمان رسیدم

چه سقوطِ دلنشینی،چه صعودِ سرفرازی!

نَهراسَم از دمی که به مَزار آوَرَندم

اگر از تو بی وضو هم برسد به من نمازی!!

نه هراسِ از غمِ نان نه امید بر سبویی

رمضان اگر تو باشی بروم به پیشوازی

به مسیر پاکبازان به سرای شعرسازان

چه خوشی از این فزون تر که به عشق دل ببازی؟!

#محمد صادق امیری فر

از تو در این دنیا

سلامی به پهنای شکوفه های بهاری به سرزندگی صبح های فروردین

بی مقدمه 

سال نو مبارک و یک غزل:

از تو در این دنیا فقط تعریف میماند

از من هم ابیاتی پر از تحریف میماند

مردی که بعد از تو به دنیا پشت خواهد کرد

عشقی که بعد از تو بلاتکلیف میماند!

حال مرا میفمهد آن شاعر که پی برده است

چندیست دیگر دارد از توصیف میماند

از فرط بی نانی ز جبر و جور دنیایش

با فکر بکری در سر از تالیف میماند

¤

مانند شعری ناب در شهری پر از دیوار

حرف دلم مادام در توقیف میماند!

محمد صادق امیری فر